Çekildim Ruhumun GölgeliğineUykusuz kumlarda sessizliği çiğniyor vakit Havada orkide kokusu, uzağında sensizlik Bir toz bulutunu süpürüyor ansızın rüzgâr Güneşi emziriyor bir kadın, koynunda an Tüm kapıları üzerime kilitleyip, ağlıyorum Küflü asırları çözüyorum sarı mumyalardan O riyakâr aşkların izdüşümlerini aralayarak Kendi eksenime yağarken kar, mevsim bahar Kendi içine sürüklenen zincir baklası gibiyim Yorgun omuzlarımda hüsran, boğuluyorum İstesem duyarım seni, özlemle okşarım ellerini O sevinin gizlerinden bile geçerim buzdağlarını Sesin eksil bir konser, hüznümün derinliklerinde Sahipsiz bir yongaca yüzüyorum sarı denizlerde Kendi ışığıma pervaneyim, aşka kanatlanıyorum Düşe sarılmış sancıyım, bulanık sular gibi ruhum Parmaklarımda alev, yerle bir sensiz çocukluğum Hangi mevsimde arıyorsun beni, aylardan şubat Umutların rengi hercai, avuçlarımda menekşeler Rüzgârın şarkısı var dilimde, seni mırıldanıyorum Çekildim ruhumun gölgeliğine, ateşe verme anıları Mutluluk çoğul bir anlam, kanatmayalım şarkıları Sevince adanmış yalnızlıklarla ovalım hıçkırıkları Renkler biriktirdim ben aşka, bölmeyelim suskuları Sussun sözcükler şimdi, sustukça şiire mıhlanıyorum Selahattin YETGİN |