Unutulmadan
Ben düşerken ılık ılık kan gibi
Gözlerin kapanıyor sen bilmeden Sen bilmeden ruhum çekiliyor bedenimden Üşüyorum gözlerinsiz Bal gözlerin den geçerken ben Yıllara meydana okuyorum Ellerim yere düşüyor sen küserken Dilim anlamsız konuşuyor bilip bilmeden Yine varken yokluğun düğümlemiyor Varlığın oğluma armağan oluyor anne diye Yıpranıyor İstanbul ağırlığında hayat Yutulacak kelimeler hayatın içinde kalıyor Unutulmadan |