Nevruz ÇiçeğiBirden ortalık tarumar oldu İnsanlar birbirlerine hakaret ediyor Panzerlerden buz gibi su yağıyordu Coplar kaba etlere saldırıyordu Soğuk bir gündü Kin ve nefret tohumları çoğalmıştı Gözlerini kan bürümüştü toplulukların Dükkânlar yağmalanıyor Saçma sapan nutuklar atılıyordu Daha onyedi bilemedin onsekiz yaşlarında çocuklar vardı aralarında Ellerinde taşlar hücum diyorlardı hücummm Bilmeden en güzel çağlarını ateşe atıyor Amacından sapmış düşüncelerin esiri oluyorlardı Haberleri yoktu kimse anlatamamıştı olup biteni Fitne fesat öyle bir düğümlenmişti ki kafalarında Yılda bir kere açan nevruz çiçeğim bile korku salar oldu Neydi bu alıp veremedikleri Neydi bu sorun Oldum olasıya analar ağlıyor Topraklar körpe bedeni bağrına basıyordu Kimi öylesin diyor kimi böylesin Hepimiz insanız insan Hani farkımız Şimdi birbirinize cephe aldınız Yaşanacak huzurlu toprak bırakmadınız Gençliğiniz çürüdü anlamadınız Bir gülü alıp koklamadınız Ne oldu şimdi ne kazandınız Bırakın bari bakir gençleri Savaşmadan cephe almadan çiçeklere sevdalansınlar Dokunmayın yeni yetişen filizlerime dokunmayın Gözlerine sade umut nişan alsın Ellemeyin be ellemeyin Ali Türkoğlu |