Buğulanmış Hüzün
Sır oluyordu gözlerinde büyüyen gece
Bir matemi omuzlar gibi Yüklenmiştim aşkı Aklımda kan damlasıydı Adındaki iki hece Ardında güne leke gibi yapışan gülüşler Kim inanırdı Acıdan kıvranırken düşler Kımıldanıyordu nefesinin hasreti Saatler ölüme akarken Duracak mıydı adımların Durduracak mıydın Dar sokakların sensizlikle işgalini Ruhumun çirkefliğinde Çetrefilleşiyordu anılar Dokunuyordum ve kayboluyordu zaman Bulutlar toprak gibi seriliyordu üzerimize Ayrılık dokunmuşru Sabahın mahşeri bozan renk şelalesiyle Sırrımız kıyamet gürültüsünü andıran Aşkın haykırışlarında Islak yüzlerimizin Soğuk gözyaşı çığlıkları Ölümden arta kalan azap Gidişin pencerelerde buğulanmış hüzün Ne hazin bir daha göremeyecek olmak seni Öpüşün yanağımda yara izi Bir daha gel Kurut gözlerimdeki denizi |