Hasretin boranına sarıldı çıktı CananParçalanan yüreğin dökülen kan izinde Hasretin boranına sarıldı çıktı Canan Ne yol belli gözünde nede fer var dizinde Yanağı gül goncası yarıldı çıktı Canan Döne döne severdi getirirdi diline Kendini benzetirdi çölde yaban gülüne Ne küstü ne barıştı kapıldı yaz seline Şol cennet ırmağında haz ile aktı Canan Kat ettiğin yollarda mihenk taşı olmuştu Gözleri sağanaktı çukurları dolmuştu Yaratana sığınan ondan ilham almıştı Urun urun gezerek uzaktan baktı Canan Dara düştü yüreği telkin etti gitmeyi Zamanın dişlisinde azar azar bitmeyi Merhamete sığındı azıl etti fitneyi Göklerde süzülerek yıldızlar yaktı Canan Çim döken yüreğine kirpik kirpik vuruyor Aşkın Nazenin hali boynu bükük duruyor Daracık kalan gönül yine hayal kuruyor Sabrını Nadas edip gözyaşı ekti Canan Gönül yolu görünmez varıp da, girmeyince Atlas libas bilinmez otağa sermeyince Ruhu bedenden alan kederi görmeyince Yırttı keten gömleği ipini çekti Canan NOT : Urun Urun, gizli gizli. Manisa |
Sevdadan aşk, aşktan şiir doğar..
Beğendim...
....................................... Saygı ve Selamlar...