Kukla
Kukla dedi:
“Arkadaşım bizim bir hiç olduğumuzu, Hareketlerimizi senin yönettiğini söylüyor Bizi seslendiren , bunu besteleyen Sen misin ? “ Arkadaşın doğru söylüyor; ama sen bunu bilemezsin. Zira şu anda da seni söyleten ve bilen benim “Öyleyse sen” dedi Kuklanın ağzından kendine kuklacı: “Senin ipin nerede? Senin sesin senden mi? Sen bildin mi kuklacını?” Ben… Dedi adam, Kendinden kendine Canlı bir kuklayım, kukla yapan. Ama beni yaradan, Çok daha başka bir şey, bir kuklacıdan. Ben: Devinen ve söyleyen ruh, Halleriyle var olabilen bilinç Ben: İpsiz sapsız kukla, Senden çok daha zor bir yolda Ben O’ndan aldığım borcu harcarım Kendi yolumda. Ve yolum O’nun yoluna vardıkça özgürüm anca. |