Sen gidiyordun ve ben
Sen gidiyordun
Ve ardın sıra can gidiyordu Köpekler mutluluk naraları haykırıyordu Karanlık gök yüzüne Sen gidiyordun Bedende sızan tin gidiyordu Yarasalar ağlıyordu sensiz zifire Vampir kan tepmişti gün batımında Sen gidiyordun Kötülük bile gitmiyordu emeline Aşıyan ibretler kanıyordu Kuyular örtünüyordu Kenan ellerinde Pençesi yarılmış kurt isyan etmişti Yakup’a Sen gidiyordun Aslan’lar bile konmuyordu ganimetlerine Yıkılıyordu harabeler Alev yapraklı yedi veren gül Şahit olmamıştı kül ve kıvılcıma Güvercin kanadı sarmamıştı ateist düşünceyi Sen gidiyordun Dinsizler bile çökmemişti inanca Sen gidiyordun Nefesim kesilmişti Ve ben ölüyordum M,Kılıçel [ kalin |