MUMYALANMIŞ DUYGULARite kaka sığışmaya çalıştığım hayatın inme zamanına erişmiş gibi kapısına doğru yanaşıyorum. vakitsiz yağan karlar yüreğimi üşütsede hep bir ısınma telaşıyla yazıyorum şiirlerimi donmuş parmaklarım kalemin beline sarılmış kağıda akıyor ara sıra bu aralar kenarda durduğuna bakma yazacak yürek ıssızlığından bitap hep gürültüyü sevmişimdir bilirsin hayatın kenarına kurulmuş masalardan çınlayan kahkahalar neden benim yok dedirtse de severdim işte başkalarının mutluluğunu gözyaşını izlemektense. hayalleri kırılmış her insan gibi yapıştırmaktan yorgun öylesine seyrediyorum olup biteni bırak dağınık kalsın diyorum bırak inceldiği yerden kopsun ne kadar konuşsam da duyabildiğin kadarını anlatabildim sana halbuki ne çok acı saklıydı cümlelerimde ah bir okusan ne çok isyanı gömdüm kelimeler arasına pişmanlıklarımdan bahsetmiyorum bile. yalnızlığı seyrediyorum başım pencere pervazında yürüyen, koşan ayaklar geçiyor kaldırımdan geleceğe ertelediğim her duygu bıçak gibi göğsüme saplanıyor ağırlaşıyor başım düşüyor sensizliğin girdabına dönüp duruyorum etrafında elim yüzüm(n)e dokunuyor yıllardır uyuyan duygular kapatıyor gözlerini kim bilir ne zaman bulunup uyandırılacaklar. Ayvazım DENİZ |
Kutlarım
Yüreğinin sesi daim olsun