Belki müjde bekler gibiyim bugünlerde.
Ama günlüğüm sana bile söylemeyeceğim artık.
Kem gözler değer, sanki büyü bozulur.
Sakınırım yarimi demiş ya şair:
Görünür,görünmez gözlerden.
Çünkü söylemez ya deprem patlama anını.
Rüzgar saklar ya kendini kuytu köşelerden bile.
Volkan sabreder ya yüzyılları içine atarak.
İnciyi saklar ya biricik yuvasında.
Haykırılan hangi şeyin hakkını verdi dudağın sahipleri.
Kötü güç yenebildi mi içindeki öfke ve gururu.
Varlık mola verdi mi yoku ezmede.
İhanet durabildi mi oynayan kanda.
Savaş çizmesi daha kimleri ezecek bu alemde.
Öksüz yetim söyler mi halini, sanki gören yok gibi.
Kim namuslu belli mi olur cedelleşmeden.
Mazlum haykırabildi mi zalimin zulmünü.
Seven sevilmez dostum, sevilen sevmez.
Dünyanın hekimi yok kardeş, neşter vuracak.
İnsanın ağzı var konuşur ama gönüller suskun.
Bekler gönül, gönlün sahibinden medet...
                                                Ahmet Ay