har-ı zamansanma ki suskunum kırmaktan korkuyorum seni düşmemiş yıldırımlar kadar doluyum tufanım oluyor aral gözlerinden gelen tek damla kapıma düşen bütün şiirleri kovuyorum elim boş dönüyorum odunsuz dağlardan silinir pişmemiş balçıklarda kelam nasıl yazılarla bağırırım ki sana bu yürek demlenip harlanmadan han sultan hicranlara hanedan kurumuş yaprak gibiyim fırtınalarına kırpma kirpiklerini haberim olmadan kasım |