Durup boğuşuyorum
Zamansız yele kapıldım o ufuruk hayatın
Vitesi beşe aldım ömürden gidiyorum Düştüm suyuna o namert puşt dünyanın Öne kulaç attıkça durup boğuşuyorum Kaderin patosunda ömrümü boş dövdürdüm Hasatı feleğe al senindir bu ödülüm Harmanı yele verdim çulsuz kaldı ambarım Darıyı beklerken de yoka boğuşuyorum Kurban’ı zamansızdı Ramazan’ı pek tatsız Arifesi selefti hep vakit karanlık ansız Tutulan dilekler boş bayram geçer anlamsız Semaya el açarken dönüp boğuşuyorum Mühacır mahpusluktu o yar bildiğim yılan Gönül deryasında’da filikalarım ziyan Oldu zehir bana her barınak ve her liman Bu defa farklı derken aynı boğuşuyorum M,Kılıçel |