hep gelmeleri geç bilirdim,
meğer gitmelerde geç kalabilirmiş.
bekletmeyi oldum olası sevmedim,
kimseyi bekletmem gitmem için...
elveda ilham perim,
sen istersin de ben gitmez miyim?

gereğinden fazla değer, rezil rüsva eder.
kalp coşar, gözler taşar, akıl koşar.
gerilen ip inceldiği yerden kopar.
vurdum doymazlığınla baş başa kal!
gelecekte benden sakın, Allah’a yakın
güzel anılar artıp ziyan olmasın
zaten sonu, başından belli düştü.
yaşanacaklar da, yazılacaklar da küstü.

gereksizliğimin altını çizdin ya...
bundan sonrası boşuna, boşu boşuna...
yok say, dize mısra sana dair ne varsa...
değersizliğimi belli edip, gitme vaktimi belirledin.
sevmeyi de istememiştim, gitmeyi de istemedim.
görünen kapıysa, yolunu bulur ayaklar,
merhaba anılar, hoşça kal yaşanacaklar...

kabahat bende kalsın, zaten sen hep haklısın.
bir mısra daha edersem, kalemim tez kırılsın.
ne çok virgül kullandım, noktanın hakkı kalmasın.
gidişimin şerefine gözüme yaş ısmarladın
vur gül, vur gül azıcık merhamet olsa öldürürdün.

ömür boyu tok tutar azığıma aldığım
kıt kanaatle de tıka basa doyarım.
Mevla’m yaratmışsa kulundan çok kayırır.
bazı sevdaya ayrılık daha çok yakışır.
sakın yorma yorulma, sana yakışan seyri sefa
herkes hak ettiğini yaşar, mutlu yıllar sana