Yalnızlık Romanı
Kaldır üzerinden bencil davranışlarını
uçur sonsuzluğa, gülümse biraz vur kilidi açılmasın, dök denizlere alıp götürsün dalgalar, içinde yaşattığın bencilliğin anahtarını. Konuş biraz yalnızlığımın acısına Çorak tutkular sarmış her yanımı Dön artık, soğuk esiyor rüzgârlar üşüyorum. Yoksa yazacağım yalnızlık romanını. |