benim korkum
ıslık çalmasındandır karşıdaki dağların
hani,güneşte yakarken elimdeki çöpü dalgalanır diye şavkı
üstelik körelmişken bütün akşamüstleri
bir fırsatını bulup
yusam arındırsam diyorum aşkı



yamaçları ateşe vermekte kolay gün ışığı kadar olmasa da
eşkiyayız,elimiz martin tutar
alaz’lara boğmak gavur geçitlerini,bir tetik düşümüne bakar
bir de,alatavşanlar ürkerse koyaklarda
korkumdur, perem perem olursa kızıl yavrular



ekmeğini yemişiz piç bekir’in ırgatları yabanda
akşam ileri,herbiri bir çalının dibinde kör uykularda
ikicanlı çoğu gelinleri,kızanlarının ellerinde daha eskerlik kınaları
nerden düştüyse aklımıza şimdi bu kirli sevdalar
yankılanmaz mı karşı kayalar,zehir olmaz mı umutlara yatılan rüyalar



aklımıza düşer miydi, çiğdeme geldiğimiz tepelerde yurdumuza el olmak
öğütlerin bir gelir bir gider koçero,hint ipliğinde yaşamak
kanına girsem diyorum bu ahlatın dibinde büyümüşlüğümün
her devr-i cefa bizim yükümüz,bir can-ı ademe suç mu bu kadar aydınlanmak




benim korkum,ellisinde çocukluğum















kasım