anıların fısıltılı düşleri
meğerse insan en masumlaştığı anda hatırlıyormuş anıları
ve bir o kadar değerini hissediyormuş senin varlığının değerini daha iyi anlıyormuş biliyormusun en kötüsü de kaybedince anlıyormuşsun sustuklarım ve içimde parçalanmışlıklara ateş serpseydi cehennem böylece varlığına geç kalmazdım belki de.. buz gibi olmazdım içim alevlenmezdi bir çırpıda herşeyi dondurup yutmazdım.. |