- mevsimsiz -
eskimiş prangası ki yosmadır çocukluğu
hangi yöne dönse güneydir sahil. varil dolusu ruj sırtıma ağırdır hanım pusmuş insan etine, put’tur vasıf. unutmadım ama hatırlayacağım bu bir yemindir zahiren defalarca tövbe edilmiş. asya’da subaydım ben göç ettim, sivil! sübyan hayalim kaç paraydı altına mı, dolara mı yatmalıydı? südremekten geliyorum yine giderim! bilirsin zehir yutarım gaseyanım bundandır sanırım şimdi, -hatırladım. |