üşüyenler.
derin çizgiler bırakıldı
affet karalama defterim, yalanla içinin ezildiğini, kırgınlığı onlar bilemezdi, sen şiir doğuracaktın -sancılıydı doğurganlığın- gece bir apansız düşündürürdü sok ceplerine hayallerini, üşür onlar, üşürdü. zaman kambur anılarla adımlarını sayarken küsme yollar ayrılmak içinde varlar. hangi çorabında yırtık olduğunu bilirken 21’den sonra klasiktir unutulmuş hissetmek. tek ortak noktamız ekvatorsa artık lanet olası içimizi dökme telaşı neden? ne ben anlatayım ne sen anla iyiyim işte, biraz canım sıkkın o kadar.. -iyiyim. |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar