(Not;Güne layik gören ve zahmet edip okuyan ,yorumda bulunan tüm dostlara teşekkür ederim)


en sarp dağdır gönül ,yokuşlarında susanır ,ter dökülür
sessizliğin göğsünde büyütülür sevdaları
yakarışların tenhasında ezeli sancıları
nefeslerinde suskun bir isyan yürüyüşü








güneşin ışığı erdemin ufkunda doğacak bir gün
yıldızların ululuk burcunda parlayacak
nurlarıyla aydınlanacak yüzler,
kalplerden yükselecek gülümseyişler
sevinçle parlayan ışıklar vuracak göklere









kalplerde sorular var yakıp kavuran
yalnızlıklar içinde geceleyen benliği aşma derdinde
hangi zırh gelirse gelsin önüne, delip geçer,
o kadar derinden ve sessiz
o kadar gizli ve saklı




***




unutulmuşluğun puslu kuytularında varlığa hasret
umut demekten sakındığımız o kutlu muradın, o kudsi arzuları
hiç duyamayacağımız fısıltıları fısıldanır ruhlarımıza









biz kalplerimizde çöller büyütürken,
çaresizdir ölüm ,
derinden derine uzun vadeli bir karşı koyma, direnme .









bir ruh ki gönül seyranı olsun sırrı
ulvi iradenin ete kemiğe büründüğü,
çamuru insana dönüştüren
toprağı en güzel kıvamla kıvamlayan








imanın yeniden canlandığı bedenler kıpır kıpır
sonsuz ve sınırsız rahmet vahaları yeşertirken
böylesi kutsallığın beslediği direnç duygusu .
ezeli tebessüm meyvesinin tadı olarak müjdelenir
ebedi teselli ,varlık ağacının kederli köklerine









zaman denilen şey bir ömrün değil bir yüreğin sesi
bir kader değil bir sancı suretinde
her biri ayrı heyecanlar ve ayrı hummaların sadefinden
öylesine zor öylesine çetrefilli




***




göğsümde sürüp giden bu savaş, zaman üstü
düşünce dağınıklığımdan yağma edilircesine sıyrıldığı .
her yönelişte, içime kıpır kıpır sokuluveren darlanmalar
sinsice seslenen çekişmeler yeni bir harbin, yeni cephesi
kavgaları ,taze çarpışmaları ,yeni bir hevesin siperleri









keskin karanlığın suskunluğunu yastık yaptım başıma
göğünden indirilen yağmurlarla
yokluktan teselli emecek artık kalp sızılarım.
yabanlık kirlerinden, karanlık lekelerinden temizledikleri hesaplaşma yeri
toplanıp da can havliyle saldırdıkları duvar dibi









vicdanların uyuttuğu hikayelerle derin uykulara dalarım
fena ocağının kadim közlerini yeniden alazlar nefesim
düşen ışığın yoğunluğuna tahammül edemediğinden belki
solgun nabzım cehenneminde debelenir







alnımı öpen eşsiz yakınlığın geçmesinden korktuğum için
yüreğimde an an taşıdığım var ediliş mahcubiyetini
saklamak istediğinden gökyüzünde ki melekler
manevi ödüllere kavuşma sevincim ,
aşk ü şevke dönüşür



***

redfer