Bu gün terk edeceğim ey şehrim seni
Özlemin dünden daha yakıcı
Bu günden daha da zor gelecek bana


Doğduğum günden beri seni soludu ruhum
Şimdi savrulacağım yalnızlığıma
Şiirler küskün umarsız yalnızlığıma dönüyorum


Ben bu gece yalnızlık entarisini giyeceğim
Ufkumda kara bir gölge gibi dolanacak ebabil kuşları
Öbek öbek konacak gönlümün dalına
Ve soluyacağım özlem nefesini
Nefesin nefesimde yanacak


Belki ayrılacağız bu sonbaharın sonunda
Yirmi yılı bir çırpıda yıkacak senin egoların kim bilr
Ya da dağ gibi dikileceksin
Tam karşılarında olacaksın
Alnını karışlayacak sın bizleri ayırmaya çalışanların kim bilir


Uzaklara yayılacak ıtır kokulu sevdalar
Hüzün kokacak terleyecek yalnızlığım
Sıcacık somun kokacak sabahlarım


Her soru işareti beni sana götürecek
Ünlemler nokta koyacak sevdama
Ve kül rengine bürünecek umudum


Erteleyeceğim düşlerimi bir kenara iteceğim
İstif istif yığacağım umutlarımı
Gün dönecek ekinoks olacak umudum
Yoksa paradoks mu olacak
Bak yine yüksün ruhumun omuzlarında


Dünüm yarınım bu günüm hepsi un ufak oldu
Kahır gölgeleri çiçek yarası tenimde
Bu gün terk edeceğim ey şehrim seni
Özlemin dünden daha yakıcı
Bu günden daha da zor gelecek bana


Mahmudiye Düzkaya