Ben sadece kaleme ve kağıda fısıldayan bir dünyanın içindeyim
Beni satır aralarında sızarken görürseniz hor görmeyin
Dilim çoğu zaman lâldır benim
Sevgisizliği görmeye yoktur halim
Ne de herşeye kin kusacak mecâlim
Anlatamam bunları da sanki iyilik âbidesiyim
Belki iyimserimdir, bir gönülü de kırmaya gelmez kalbim
Sözler bazen öyle kılıçtan keskin, istemeden gönül de inciltebilirim
İncilttiğim ile kalmaz ki hayal kırıklığı olduğu için de kendime küserim
O yüzden az konuşur bu dilim
Gönlümdekileri eler de sözlere öyle dökerim
Bütün kötülükleri bilenebilir ise güzeldir hisliğim
Ömrüme değer katar o vakit, iyilik halliğim
Bu maksat ile yazmalı yüreğim
Sâdece sözlere ilmik ilmik dolanmalı hisliğim
Ellerimde sonsuzluğa doğru gider çizgilerim
Her derinlikte keşfedilmeye zaman,bin devr-i âlem
Hayatın içinden belki öyle sessizliğe çekilirim
Bir başka boyuttur belki, hayatı sezmek isteyişim
Bakmayın siz bana, ben böyle divane hallerdeyim
Bütün devinimim sadece kendi içimdedir benim...
Siz bana bakmayın olur mu
Satırlarda asılı kalır ve hece hece şâd olur ruhum benim
Düşerim, kalkarım, yine satırlardır sâdece tek sırdaşım benim
O yüzden birtek satırlara gizlenir
Ve sâdece sözlere fısıldar yüreğim...