hazan vurgunlarıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın yıldızın
küsmeye görsün bir kere acılarla tanışır bahtın nasıl özlenmez gözlerinde dumanı tüter sevgi dolu çağların bu mevsimde vedalar için eser ayazlar savurur alabildiğine anıların bütün sayfalarını rengi solmuş yapraklar hep hatırlatır vurgunları Ahmet BOZTAŞ
dönüp bakınca geriye
kaç yıl geçmiş aradan sayfası çoğalmış anıların su misali akmış zaman gelen gider mi hiç artık yapraklar sarı rüzgârı belli yangınların ah bu hazan vurgunları sığmaz yere, göğe gün yüzüne çıkarken her damlada bin hayat akar gider ellerinden toprağa dökülen taşların öfkeden mi gıcırtısı beyaz döker dağlarına ah bu hazan vurgunları düşeceği yeri bilmeden yapraklar uçuyor havada hislere tepkilidir dağlar başı dumanlanır yakında gelip geçti bahar, yaz hatıra kaldı rüzgârları bütün efkârı toplar yine ah bu hazan vurgunları canıma can dediklerim yoksun çıktı vefadan umutlardan yana fakirim payım nedir yarınlardan aynadan bakan yabancıda seyrettim sessiz dalgaları yine yaramı kanatıyor ah bu hazan vurgunları gölgesi olur mu hiç kar beyazı bulutların yağmurlara çağrısı var bahçede gül dalının akşamın göz yaşlarından üşüyor doğanın yongası yine yaramı deşiyor ah bu hazan vurgunları gün yüzünü görmemiş türlü halleri var çilenin eylül merhaba deyince yorgunluğu başlar kalbin hüzündür saatlerin adı ömrü uzayan gecelerde deşer kapanacak yarayı ah bu hazan vurgunları Ahmet BOZTAŞ |