Yağmur kokusuna saklandım tütün kokan hüzünlerim ile
O yüzden yalnızlığımın akşamları izmarit kokulu
Sen ise susan sol yanımın asi kızı Zehra
Bu gecede üşüyen şiirleri yakmaya geldim


Sakla beni anne gülüşüne
Sonra yalnızlığımın bahçesine gül ek
Güldükçe Zehra ağladıkça nar_ı aşk yaksın gözlerim


Yağmurdan kızlar dizerdim düşlerime
Küçüldükçe devleşen
Ve bir avuç sessizlik


Kabuğuna çekilen düşlerim kanadı senin yokluğunda Zehra
Yaş döken kızların acıları ıslattı düşlerimizi
Küçülen çocukluğum büyüyen düşlerime dar geldi
Haydi ters düz edelim hayallerimizi
Bakarsın yama tutar gönül yaralarımız


Gökkuşağı’nı yağmur damlalarından emanet aldım
Uyku kaçağı geceme renk kattı
Ve kirpiğimden süzüldü Zehra


Yağmurun kızlarıdır yüreğimden devrilen sözcükler
Her biri bin Zehra damla damla sessizlik
İliklerimde kadar aptal ıslatan replik
Çingene yamasında sırıtan Gökkuşağı gibiyim Zehra


Mahmudiye Düzkaya