Umut yolcuları
Garipler kıyıdan bota binmişler
Yol gider denizden, umuda doğru Gurbette ölmeye, kader demişler Titriyor korkudan umut yolcusu. Ne yapsın garibim yurtsuz kalmışsa Yurdunda yol sokak ölüm kokmuşsa Yılana sarılmış, ölüm yolunda Savaştan kaçardır, umut yolcusu. Analar tutarken, garip elinden Korkular yayılır, çürük tekneden Bir huzur ararken, yaban ellerden Ölüme aldırmaz, umut yolcusu. Garipler giderken, botla aç susuz Denizler görürdür, uçsuz bucaksız Sonunda yaşamak var der, savaşsız Ölümü düşünmez, umut yolcusu. Huzura acıkmış, umut yolcusu Ölürüm demezdir, yoktur korkusu Aklında memleket, tutmuş yolunu Umuda koşardır, umut yolcusu Dağlarda açarken, al kan gülleri Gören yok silen yok, yaşlı yüzleri Hiç kimse anlamaz, bir hoş dilleri Umuda bel bağlar, umut yolcusu. 03 Eylül 2015-09-03 Ahmet Yüksel Şanlı er |
Umutsuzluğa mezar,bu gün dost sayfalarda yüzleşmek ortak acıyla
Zalimlere kalmaz bu emanet mülk,
Duyarlı kalbinize nazar değmesin.