GÖLGELER
Sen sen diye diye ben benden oldum
Bir gülüm açmadı kendi bahçemde Sevinci sefayı cefada buldum Kaldı bildiklerim eski lehcemde Cihanda yol olsa uzaktan öte Koşsam dolu dizgin kaçsam serimden Yadetmem maziyi düşmem hasrete Çatlasa yüreğim orta yerinden Zemheri ayıdır sılamda mevsim Gurbet yerlerinde kalsam ne çıkar Yabancı ellerde kayıptır ismim Yıllarca arayıp bulsam ne çıkar Meçhullere hibe ettim ömrümü Beş kuruşluk kâra tamah etmedim Kırk yamalı çula sardım gönlümü Yağmalayıp harcadılar bitmedim Helal iken murdar dedi kediler Taş yastıkta ipek uyku benimdir Çöplüklerde ne bulduysa yediler Canım doğru eğri duran tenimdir Uzun boylu gölgelere bakanlar Göremezler aynalarda cüceyi Sade akıl ile yola çıkanlar Yardan yuvarlanır anlar niceyi Kırk yılda bir gelir mucdeli mektup Kimisi göz atar kimi okumaz Dost dilli refika gönderir mabut Gönül amaları dönüp bakamaz H.AYNACI |