İyilerin cenneti,
kötülerin hidayeti yaşayacağı bir dünya ekmek istiyorum.
Barışla harmanladığım, güvenle sürdüğüm, sevgiyle suladığım topraklara.
Sulandıkça şımarsın toprağın altında tohumlar.
Anne babasının elinden tutup yürüyen çocuk şımarıklığında kök salsın.
Kökleri sımsıkı tutsun toprakananın elinden, çünkü hayat çok zor.


Toprakanayı gülmekten çatlatan içindeki şımarık çocuklar doğuyor bir bir.
Biriz, ikiz, üçüz, dördüz, beşiz.altız doğuruyor toprakana.
İlk kez gülümsüyorlar güneşe.
Kimi uzun saçlı, kimi kel kafalı yeşil başlı dünyalar.
Mavi yüzünde gamzeler açıyor.
Gamzelerin kıyısına salıncaklar kurmak istiyorum.
Her rüzgar sesinde sallanmak,
sallandıkça uçmak, uçtukça toprakanaya sarılmak.
Sarıldıkça büyümek, büyüdükçe sarılmak istiyorum.
Çünkü hayat çok zor.
Ama bir o kadarda güzel tıpkı mavinin yeşile olan aşkı gibi.
Benim de sana olan aşkım gibi ey hayat.

Firdevs TAŞOL