Bir mektup yazıp buluta verdim.
Sevdiklerime çisem çisem oku diye.
İçimi öyle bir döktüm ki
Dünyayı sular, belki öbür dünyayı bile.
Kim bilir?

Bulut en çok ilkbaharda oku mektubumu.
Her satırı, her kelimesi baharı uyandırsın.
Gözünü kırpmayan baharı.
Çünkü ben en çok baharda özlerim sevdiklerimi.
Aldığım her çiçek kokusunda
Sevdiklerim konar yüreğime.

Ha birde sonbaharda oku mektubumu.
O buğulu gözlerinle bak kainatın gözlerine.
Yüreğinle yağ, damla damla her dala, her yaprağa.
Aşık olsun hazan sana .
Mektuplar yazsın yaprak yaprak.
Toprak şahit misin?
Aşkımız yağıyor yaprak yaparak.
Her yer aşk kokuyor toprak toprak, sevdiklerim kokuyor.

Bulut birde yaz akşamlarında oku mektubumu.
Bir Başka olan Akdeniz akşamları bambaşka olsun.
Sevgilinin koluna takılıp giden akşam esintisi duysun sustuklarımı.
Sustuklarım maviye dalıp gelsin.

Son bir isteğim var senden bulut.
Mektubumu kış akşamlarında okumayı sakın ihmal etme.
Odun kokan, duman kokan sıcacık yuvaların şapkasına;
Kış masalı gibi oku.
Sevgilinin kulağına söylenen söz gibi oku.
Sen okudukça yuvaların şapkası renk değiştirsin, başı dönsün.
Hasretler özlemlere sarılsın.
Mutluluğun dumanı tütsün bacamızdan, kış akşamlarında.
Her yer buram buram ben koksun.