GURBET TÜRKÜSÜ
Gurbet elde yaşamaktan
Yol yoruldu, ben yoruldum Bunca derdi taşımaktan Kol yoruldu ben yoruldum Ben hiç bahar yaşamadım Bağ bahçemde koşamadım Eller gibi, coşamadım Talan ettin, beni gurbet Çöktü gözler, ağlamaktan Karaları, bağlamaktan Uğurlarken, sallamaktan El yoruldu, ben yoruldum Pişman ettin, doğduğuma Yanam döşüm dövdüğüme Hasret koydun sevdiğime Yalan ettin, beni gurbet Kaç yıl geçti, sayamadım Yâr sesini, duyamadım Sevdiğimi, diyemedim Dil yoruldu, ben yorumdum Her gün bana yol beklettin Hasrete, hasret, eklettin Postada mektup yoklattın Yılan ettin, beni gurbet Nasıl tüter, bilsen gözde Sabır bitti, Lüzumsuz’da Elimdeki, dertli sazda Tel yoruldu, ben yoruldum Cananı, gidip görmeden Yüzüm, yüzüne, sürmeden Daha mezara, girmeden Ölen ettin gurbet beni Sadık DAĞVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
Muhteşemsin vesselam kardeşim.