Üzeceğimi Biliyordumİşsizdim... O an çaresizdim Ne kadar umut besledim Bana güvenenleri derin derin düşündüm Hüzün içindeydim, geç kaldınız diye geri çevrildim Eve gitmek istemedim, eşimin, çocuklarımın gözlerinden gizlendim Herkes uyurken gideyim dedim, niyetlendim ışıkları gördüm geri çekildim Bekleyen ümitler için ne söyleyecektim, yine aczi yetimi en açık haliyle gösterecektim Titredim, gitmek istedim, bir müddet kay boluyum dedim, fakat onları daha fazla üzeceğimi biliyordum Başımı öne eğdim, mahcubiyet içinde kapıya yöneldim, tam açmak isterken karşımda sadakat sahibini gördüm Mustafa Cilasun |