Gün ışıdığında gel
Ve ben en son basamakta tutundum size
herşeyin ötesinde bir boşvermişlikte uzanan bir eldininiz bana önce güldüğüm sonra aldırmadığım son bir nefes aldığım derin yüzyıllık uykudan uyanan prenses gibi mahmur baktım alık alık size bir kımıltı ılık bir heyecan yok canım ya daha neler dedirten yırtan parçalayan türden imkansız olanı nasıl var edebilir ki insan! bedenimde yangınlar ne çare uzaklıklar santim santim serili araya var etme istemi belki olmayan yokluğu tenim tene hasret desem bir bilmişliği yok öncesinden dokunulmaya hazır olur olmaz heyecanlara gebe karanlıkları örttüm üstüme gün ışıdığında gel gir bedenime yalnızlığım bayram etsin yeniden doğsun teninizde Sezer Ergör Cülcüloğlu |