YALNIZŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bazen an gelir düşer gözler yere
utanmak nafiledir akan sessiz yaşlardan razı olunmuştur artık yokluğuna cevabsız kalan sorulara inat unutulmuş bir kardelen gibi beklemektir artık seni hayat Bırak üşüsün karanlığın mum ışığı uykusuzluğuma bir yoldaş olsun rüyalarımda senin olduğun gibi can olsun canan olsun ah bu yalnızlık... ne kadarda yalnızım ben bukelamun gibi ortama göre değişen en sonunda kendi kabuğuna çekilen bir kamlumbağa gibi kaybolan göçmen kuşlar gibi göç edip duran kartallar gibi yalnız uçan avını namusu bilip paylaşmayan... |