kumet
kıvrandığım ağrılardan bir girdap
beynimde dönme dolaba binmiş mizan suyum çalkantılardan bitap yorgunluğun yuku sırtımda erimiş mumdan bir ateş ve cevresınde kelebek dönüyor cevresınde durmadan kanatları yanıp bıtene dek yalnız gözleri kalıyor siyah karlarda manzara gayet agır kaplıyor havayı dilsiz avuçlarım yalvarıyor bütün duayı ruhum açılıyor çarşaf çarşaf semaya giriyorum18bin alemin döndugu dünyaya başımda gezinen bir örümcek bağırıyorum bütün tüylerimle ürpererek koca bina bütün eşya sağır kaçıyorum bu korkulu düşler anaforundan ayrılıktan doğan sancılara kirpiklerim dokulyor ağlamaktan toprak toprak sel akıyor gözlerimin kahve kumundan.. |