GÖNÜL HIRSIZIbenimkisi bir oyundu sadece ebe olduğum gönül bahçemde hep kovaladım durdum aşkı o benden kaçtıkça ellerim titredi yakalayamamanın pervasızlığından kırıldım kuru bir dal gibi ve hep gelecek bahara açık gitti gözlerim.. ve şimdi ’sen’ dağların rüzgarlarında üşüyen adam her gönül evine serbestçe girebileceğini düşünecek kadar aymaz gönül hırsızı elim sende oynununa alışkın ellerinle hür ellerime uzanma özgürlük benliğime işlemiş yakalasan da uçarım nasılsa alışkınım kırık kanatlarla en yakın yamaca tutunmaya ve bir atmacanın ölümcül gagasından kaçmaya. seni mahsun bırakmak olmadı hiç bir düşüm ya da elin boş göndermek asaletime sığmadı al götür giderken kırık dökük anıları şu kenarda boynu bükün duran tatlı kelimelerin için endişelenme değerli bir antika gibi saklarım onları bir çekmecede benden sonra mirasım kalır sana ama şimdi al git küskün gözlerini gözlerimden sinir harbine çevirdiğin her cümle mağlup oldu gör işte Allahın emri peygamberimizin kavlince ayrılığı istiyorum kendime. Şiirimi güne taşıyan seçki kuruluna ve okuyup yorumlayan tüm arkadaşlara gönülden teşekkür ederim. Ayvazım DENİZ |
yürek esininiz varolsun...