Ateşi Kıskanırdık Birbirimizi Özledikçe/ Selahattin YETGİNÇıkar gelirdi/n an/sızın çok derinlerden Yüzünün coğrafyasında tal/an bir yalnızlık Ölü kuşların kan/atları olurdu avuçlarında Serkeş adımlarla sokulurdun varlığıma Bütün renkler bir anda suskumuz olurdu Utangaç gecelerin çığlığı içimize gizlenirdi Yanlış tabirli rüyalar fısıldardın kulağıma Mahşeri kalabalıklar korkardı alanlarda Bütün kitabelerde ben ismini okurdum Düşlerini satardı aşk benden uzaklarda Kibir d/ağlarını büyütürdü çaresiz insanlar Bir adam şiirler yontardı hüzünlü kayalara Yasakların gölgesiz yalnızlığında aşk fişlenirdi Birbirine hiç kesişmeyecek yollardı yürüdüğümüz Tortulu ağlayışlar mezarlığında ikimiz de öksüzdük Yangını öpen ateşi kıskanırdık birbirimizi özledikçe Korkuyu yılkıların yüreğine dikip mahmuzlardık Gamsız bir hayat taşırdık yine de sevda heybemizde Dağılırdı saçların rüzgâr bekleyişlerimizi örseledikçe Göğsünün boşluğundaki o hararetli çarpıntıydım Yağmur toprağı öptükçe gülüşün bende filizlenirdi Selahattin YETGİN |