Her geçen gün zorlaşıyor içimde sana koşmaya çalışan hevesimi mahmuzlarından duraksatmak. Zorlanıyorum çocuk. Senin kapını tıklamamak için ettiğim yemine tutunuyorum, ama ellerim irtifa kaybediyor sürekli.

Kaç gün daha direneceğim bilmiyorum.

Kapını tıklatmak ölümden daha korkutucu.. Ama ölüm kadar mukadder en az..

Bugün de akşam oldu.
Sana merhaba demeden akşamı ettik şükür.
Akşam nasılsa çabucak bitiyor.
Yiyorsun, çayı içmeden uykun geliyor.
Gece zaten en kolayı.
Hele bir de rüya nöbetleri olmasa..

Sigarayı bıraktığım günleri hatırlıyorum
Sigarayı alır koklar içmezdim.
Yedinci ayında başladım sigaraya
Ama sana sigaradan daha çetin direniyorum

İki yılı devirdim şaka maka
Senden tek bir kelime duymadan
Yağmurlar, karlar, yazları kışları geçirdim

Mevsim ayrışması yaklaştığından mıdır?
Sancının şiddetine kar etmiyor
En muhkem kadife nasihatler
Ve mütemadiyen tekrarlanan tembihler

Bir sendika işçisi gibi kararlı değilim artık
Düştü düşecek bir kale süvarisi telaşında
Ve karşılaşacağı düşmanla yaka paça
Yorgun bir direniş şarkısı dilimi kemiriyor

Bıraktığım çocuk değilsin biliyorum
Lakin içimde ki çocuğa söz geçiremiyorum...