sensizlikte üşüyorum...
Ardından...
Kaç bahar geçti Kimsesiz,sessiz kaldım Bağışla beni Gitme diyemedim sana Kal diyemedim Sen bana Baharda yalancı Güneş’le Uyanmayı öğrettin Yalandan sevmeyi Yada.... Bilmiyorum sevmeyi ben Hüzün kokan ellerimde Kokun kaldı Yüreğim sende kaldı Çığlıklar ortasında şimdi Daha doğmamış yarınların Adı umutdu O silmeye çalıştığın hikayende Sen ve ben Ikimiz vardık Hiç kaldım şimdi Sensiz kaldım Kendimden eksildim Senden vazgeçtim Bir bahar daha Umutsuz,çiçeksiz Sensiz gelip geçti Uzak kaldığın gecelerde Sessiz.... Bir buluşun göbeğinde Sensizlikte bak üşüyorum yine sevay |