SU ve ATEŞ
Yûsuf yalnızlıktan kaldı tek başına
Ne kuyuydu düşünde Ne de göndereceği bir ses Bir çölde yalnızdı... Su vardı işlemişti damarına Züleyha onu görmeden önce Su Yûsuf’u yutacakken uyandı düşünde... Gözyaşı mı dayanır bir ses veren olsa da sesine... Kör kuyu ne yapsın bağrına bastığı Yûsuf için... Yûsuf düşmedi kuyuya su çekti onu... Yûsuf yalnızlıktan atıldı bilinmezin karanlıklarına... Ateş düştü Yûsuf’un içine Yûsuf’u görmeden önce Züleyha Kuyunun dibinde su oldu kendi içinde bir Yûsuf... |