geceyi öper düşlerim

Bu gece geçmişin kulağını bükeceğim
Unutulmuş br köşede duran çocuk gibiyim
Sakın bana bıyık altından gülümseme
Sana her uğradaıkça şiirler küser
Kırmızı elbisen yakar tüm kelimeleri
Kül döker ağustos yanığı



Sihirli kelimeler gizlenmiş benden sakladığın her mısra
Kim bilir kaç kez uğradım
Kaç kez yazdım sana dair anıları
Geçmişin fısıltısı dudaklarından dökülürken
Yine içime doldun şiir şiir
Sahi ağustos yanığı şiirlerimi sever misin kırmızılı
Geceyi öpen düşlerim



Seni özledikçe şiir yazar yüreğim
Kanatlanır tüm cümleler
Ürkek serçeler konar ağustos yanığı küllere
Depremler olur sen ölürsün şiir şiir
Koyulaşır mavi hüzün çöker sonsuzluğa
Ki anneye adanmış çocukluğum köşeye siner yine
Unutulan masal kitabını okur anılar annem gibi
Ve biter tüm depremler



Her şiir kendi öyküsünü yazar her öyküde bizi
Dirilir uyuyan zaman
Dönme dolaptan fırlar zamanın atları
Atlı karıncalar çocukluğumu saklar yelesine
Ve şiirleşiriz her öyküde biz
Sesizlik ve ölüm kardeş olur her dizede
Biraz daha kalsaydım yanında kan ve gül ağustos doğururdu kırmızılım



Mahmudiye Düzkaya