VEDASIZ MEKTUPŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Elimdeki kalemimsin
içimi dökmeyi bekleyen Görebildiğim kadar yakın Ama tutamayacağım kadar uzaksın.!! İçimdeki en güzel şey Belki de gizleyebildiğim tek şey yazılmamış şiirimsin.... Şair yağmurlar giyinmişti yine Saklamıştı acılarını gözbebeklerine Yorgundu kırgındı yüreği Kimseyle konuşamadığı biriktirdiği özlemleri Tümüyle yazamadığıydı yaşadığı Her gün yeniden sarsıyor yüreğini Hayata ulaşması o kadar zor bir dilekti Onca silinmiş yılı koyup da bohçasına Gözlerinde inadına yakamozlar Uzun soluklu olurdu mücadele bilirdi Dişiyle tırnağıyla kazanmak istiyordu Yıkacaktı mutlaka zulmün kalesini Şair hiç kolayına yaşamadı ki hayatını Mayınsız olmadı yolları kabustu uykuları Delik deşikti bütün hatıraları kimsesiz bir ülke gibiydi Dönmeyecekti o limana artık kararlıydı Hayata dolandı kaldı tüm çıkışlarını kendi kapattı Elimde avucumda ne varsa inançtan yana hepsini harcadı Güven neydi bilmiyordu çünkü önce kendini aldatmıştı Yalancı sözleri gözüne perde yaptı bakamadı İyi niyet gözyaşını ardına sakladı akarken gözünden Sevdiğini sandığı her şeyi ardına alırken anladı Yüzleşmekti belki her seferinde korkarak kaçtığı Silkelese bedenini son kez ha bi cesaret Farkında olduklarını yanına alsa Gündüzü yorgun bir gece gibi Yorgun gecelerde titreyen kandiller gibi titriyor şuan yüreği Karanlık perdelerin örttüğü gecelerde Mum gibi kendi içine doğru eriyeceği Hüzün ile sevincin gözyaşı ile tebessümü Birbirine tutunduğu satırlar olsun Bu vedasız mektup. ŞimalGüney!! ( HA ) |