Küçülen çocukluğuma bol gelen hayat hikayesi bizimkisi
Şiirler sevdanın zaman yolcularını taşır iklmlere
Her iklime ait yürek izi taıar şiirler Biliyorsun karanlık sokaklarının çocuklarını... Ne denli yalnızlık yaşar Taşar göz pınarlardan taşraya ait binlerce hikaye Göğsümde kimsesiz çocuklar büyür Susturulan çocuk seslerinin öyküsü gecenin çığlığına karışır Kadınlar susan güllerin kanlı geceleri gibidir Yıkılan hayallerin döküntülerini toplar poyraz Biliyorsun her öykümde şiirler zaman yolcularına bizi fısıldar Yalnızlığımın penceresine Gözlerinin rengine ait ortancalar ektim Rüzgarın uğultusuna şiirler serptim Biliyorsun karanlık sokaklarının kadınlarını Yalnızlığın avuçlarına çocuklarını doğurur İliklerine kadar pişmalıklar ıslanır gözerinden süzülen Küçülen çocukluğuma bol gelen hayat hikayesi bizimkisi Şiirler çiçek açar saksıda unutulan dünlerde Bügünler büyür Zaman yolcuları haydi küçük sevimli çocukları bırakalım dünlerde Kimse duymasın susturulan çocuk seslerini Rüzgarın uğultusuna şiirler serpelim Biliyorsun karanlık sokaklarının kadınlarını Yalnızlığın avuçlarına çocuklarını doğurur Mahmudiye Düzkaya |