Git Kendinde Kaybol Anlatma Beni
Senin kara gözlerinde ben hiçtim.
Oynadığın oyuna beni seçtin. Elindeydim sendeydim seninleydim. Bana ektiğin aşkı biçtin. İçimde kimseciklere söyleyemediklerimi damıtırım. İsyanımı fısıldadığım dağlar devrilir sen bilmesen de. Taşlara vurduğum kıramadığım... Yine silemedim her vuruşta sen dedi yine. Bir nokta koydum, yeniden diyemem. Bilirsin serden geçsem de senden geçemem. İçinde eksilttiğin bensizlikten Ka/vurdun beni. İçime eksilttiğim sensizlikten ise vurdum seni. Ritminde isyan var perdenin ardında on sekizlik. Derdim derdine ilham verir bende gördüğün sensizlik. Satır aralarına gizlenmişsin sahte suretler ön planda. Haberim yokken kaçmışlar benim izler uzak diyarlarda. Sana kızamam serkeşliğim beni aşar kızıl tonunda. Doğanın ritminde erguvanlar çiçek açar keşiş dağında. Bana geçemediklerimi delice esiyorsun rüzgârında. Çıldırıyorsun soğukkanlı duygularının en siyahında. Esme! Gücünü bende deneme, esersen düşerim nefesine, Sus! Git! Ya da gel Yorma artık, estiğin tak etti kafesime. Deliliğimin hiçliğinde ne senli ne sensizlik ülkesinde, Gömdüğüm kasırgalar kuduracak akrepçesine. Çektiğim yılları saymıyorum kürek mahkûmuyum yerinde: Senden vazgeçemesem de, Sen/denizin duruyorum g/izinde. Küskün bir damla barış var bir damla suyumun yüzünde. Bana, bilemediğin beni anlatınca, fırtınalarım kopuyor derinde. |