Yıka Yüzünü Sesimleyaşam nehrinde yol alırken bir o yana bir bu yana ahh o baştan çıkartan aşk yalpalatan sarsan yürekleri sarıp sarmalayan tenleri sonra zorunlu isterik molalar ve ölümler ölüme gönüllü gidenler zaman yönsüz tek kol kulaçlar yorgun uykular yılgın sularda umarsız sürükleniş serseri vazgeçişlerde çabala biraz yaradan ve yaradılanlardan bekleme tembel çürümüşlükler kokutur suyu unutma damlaların saflığındadır nefes kurtar esaretten sarhoş ve vurgun yemiş ruhunu arada ardında kalan izlere bak düşlemediğin entrikalarda oyuncu muydun yoksa figuran mı seyirci miydin yoksa tüm çıplaklığınla bırak bu sarhoş numaraları kanında alkol yanaklarında al yok bakışında sevda bulutları kirpiğine takılmış bir damla hüzün yok dudağında uçuk kaçık bir gülümseme yüzünden gelip geçen sevgililer ve yaşamaktan vazgeçmiş sen intihar yakışmıyor sana önce sen terketmişsin seni sonrası masum sandığın yosmalar yanlışların sırıtıyor sana ve biliyor musun sen ölüyorken ben doğuyorum her gün seni gözyaşlarımla yıkamaya yaşamalısın yakıştığın sularda senin rengin mavi unutma...!!! 05/Mart/2008 Figen YARAR |
senin rengin mavi unutma...
şiirin sonu mükemmel
çünkü mavi her zamöan aşk rengi yani doğanın rengi olarak kabul
edilir ya
benim de en sevdiğim ve vazgeçemediğim bir renktir.
şiir hayatınızda başarılar.
gökhan çakmaz
(azadi)