yersizlikler üstüne
Başkalarının hesabı
konulur sonradan masaya. Ödemek sana düşer, anlayamazsın. Delibozuk bir çiçektir zemheri artığı günlerde yeşeren duygun, anlatamazsın. Gülümseyerek vurur usturayı sonsuza, elleri kadar narin ve fakat itinasız, inanamazsın. Sinsi bir zehir olup girer damarlarına, yersiz ve yurtsuzluğunun ağır töhmeti, yutkunamazsın. Ardından, üzerine titrediğin çiçeğin üzülür, solmadan önce duygularında, ağlayamazsın. Kaybedişler üstüne söylenen şarkılar kadar çoğul, gerçekler kadar itinasız ve belki de yersizdir hayatlar, toprak bekler payını kandıramazsın. |