Ölümüne Yalnızlık
kasvetli odamda okey oynayan kahverengi hayaletler
hepsi de anılarımdan çalıyor her daim yaşlarımda dönüyor kalbimin aynasında her zaman gördüğüm hiç yaşlanmayan sana olan aşkım yansımasında ölümüne yalnızlık matemli odamda kahverengi hayaller kalbimin tek aşkının gölgeleri hiç bitmeyen hasretimin harabesinde siler donuk gözlerimden akan yaşları karanlığımın denizinde bir vapurdu mutluluk bir kez beni seninle alıp götüren odamın soğuk duvarlarına işlemiş bir martı bir kez olsun dokunamadığım beni benden eden yıpranmış parmaklarımda yüzük gözlerimde sana olan aşkım ölümüne yalnızlık bende yaşayan yüzüne gülümseme her geçen günle büyüyen dudaklarına öpücük bir gülüşünü görmek için yaşamak hayatı es geçmek için değer sonsuz yalnızlık benimle tavla oynayan hiç bitmeyen özlemimle her daim kazanan Mart 2009 |