AY, BULUTA SAKLANDI...Ay, buluta saklandı... Kapkara bulutlara... Utandı... Utandı, ama kendinden değil, Onu, sevdiği için utandı... Utandı duyduğu sözlerden... Soldu... Soldu....Rengi kalmadı... Tuttu yüreğini... Bastırdı elini kalbine, Gözlerini acıyla kapattı... Solgun yüzünden, iki damla gözyaşı aktı. Ağladığı için, bir kere daha, Kendinden utandı... İçinde biriken acı, sardı yüzünü, Derin izler, çizgiler bıraktı... Topladı anılarını bir bir, Usul usul, tek tek öperek... Yüzüne sürerek... Sakladı gizlice... Seslendi, Dilinden usulca düştü adı; İki hece... Gel! Dedi, elini uzattı, şefkâtle gece, Koştu, sığındı karanlıklara... Yüzünü gömdü acıyla, Saklandı, kapkara bulutlara... Hâlenur Kor |