Güven...
İnsanlara,dünyaya ve aşklara karşı
bir zamanlar olan güvenin yıkılmayan koçaman dağların arasına sıkışmıs artık. Kuvetli bir aşk rüzgarı belki paramparça olmuş güveninin bazı parçalarını savurur oraya buraya. Gerçek ve sıçak bir yardım eli belki dağların üzerinde oluşmuş buzları eritir de biraz yürüyebilirsin. Merhamet dolu bir kalp belki dağları yerinden kıpırdatır da küçüçük bile olsa bir adım atar parçalanmış güvenin. Sonra hayatın açı bir gerceği uyandırır seni belki dedığın hayallerden ve hatırlarsın dünyada hiç bir şeyin gerçek olmadığını. Güven...insanın içinde doğdu zaman bazen yıkılmayan büyük dağlara benzer. Güven...paramparça olduğu zaman o dağlar başına yıkılır ve yavaşça nefesini ve umudunu kaybedersin. |