GİDENLERE
Kuruldu mu mahşer sofrası
Sükunet çöker gönüllere. Güneş kızıl batar, Ay turuncu doğar. Bir güvercin selamlar, bulutları gök yüzünde. Bir çocuk el sallar kopup gidenlere. Gönlünün kabesine bir papatya konar adamın; Adam lal olur, Adam kör olur, Adam sağır olur. Kuruldu mu mahşer sofrası! Yakin uzak olur, Uzak yok olur. Bir rüzgar haber getirir sevdiğinden. Bir koku sarar masanı, Raki bahane dostlar faşist olur. Sorular döner kafasında adamın. Ama çabuk yorulur, kalbi acır. İçine bir sıkıntı çöker, Nefesi daralır, Yüreği kopar, kaybolur. Bir çocuk, el sallar uzaklardan. Kaybettikleri ne! |
Ne mutlu bu ağırlığı gönül rahatlığıyla taşıyanlara...
Kutlarım arkadaşım bu anlamlı şiirinizi.. Çok güzeldi çok..
Selam ve saygılarımla.