Tam onüç yıl sonra
bindokuzyüzyetmişyedinin Baharında
dolaştım şöyle Tarsus sokaklarında...

Dolaştım bir turist gibi tek başıma,
kimse dönüp bakmadı bana.
Kalmıştım sanki yabancılar arasında,
doğup büyüdüğüm şehrin sokaklarında...

Evler, sokaklar hatıralardan kalma;
Yeni yeni çehreler; gençler etrafımda.
Arayıp bulamadım bir aşina,
yabancı yabancı gezdim
Tarsus sokaklarında...

Çocukluğumun ve gençliğimin,
acı-yoksul günlerimin geçtiği bu yerlerin
kalmamıştı artık eski hali.
Meşhur Tarsus Parkı’nın bile garipliği
sanki tıpkı benimki gibiydi.

Yabancı yabancı ve turist gibi
gezdim, dolaştım o yerleri:
“Ağlarım şimdi seviştiğim o yerlerde” der gibi,
birkaç damla yaş gözlerimde belirdi.
Ve de yine tanımadı hiç kimse bu garibi.

Doğup büyüdüğüm bu şehir unutmuştu beni:
”Gözden ırak olan, gönülden de ırak olur” misali!

Ama nasıl hatırlasın ki?
Hem sonra BEN gurbetlere gittim,
O beni terketmedi ki!

Köln, Mayıs 1977