Aslında iki yabancı gibiydik koca şehrin dar sokaklarında
Artık ne eski o gramofonlar şahitlik ediyor yürek atışımıza
Ne de o taş plaklar yerini alıyor büyülü aşklarda
Belli ki resetlemişiz benliğimizi

Bir tek anımız kalmamış ellerimizde
İşçilik eden o yollar tanımaz oldu ayak izlerimizi
Hep bir yanımız ya bir eksik
Yada bir fazla...

Çalmıyor artık kapımızı sütçü Ayşe teyze
Veli amcanın da eşeği yaşlanmış
Sahi öldü mü nalburcu Hasan amca
Yoksa ölen çocukluğumuz muydu
Yaşamadığımız hayatta

Diktiğimiz ıhlamur ağaçlarını da kesmişler
O küçük pembe panjurlu evin çatısı da çökmüş
Hayallerimizi de gömmüşler parke taşlarının altına
Gök yüzünde maviler dalgın ve korku doluydu

Küçük bir çocuk ağlıyor sokağın köşe başında
Bir kaç gazetesi elinden düşüp ıslanmış
Gözlerini nasılda siliyor o küçük kız avuçlarıyla
Hiç büyümemiş gibi kalsa mıydık bir başımıza

Şöyle bir oradan geçerken kulak kabarttım
Tuhaf bir zelzele koptu gözlerimin uçunca
Kaderin kızı O Afet yok mu
Bir seksen boyunda doksan altmış doksan endamıyla
Daha dün nalburcu Hasan amcanın oğluna kaçmış

İyi halt ettin dedim
İki yamalı bocayla mı kaçtın elin adamına
Meğerse yangın yeriymiş yüreği
Köz köz üstünden bırakmamış yıllarca

Ah be Hasan amca
illahide çocukluk aşkın ile baş göz edeceğim dermiş
Daha alın teri kurumadı ekmek demiş aş demiş aşk dermiş
Vallahi vurur beni aslan parçası duyarsa

Hasan amca gözü arkada gitmiş
Ayaz demiş söz demiş
Meğerse bu söz
Hasan amcanın yüreğini devirmiş

Artık dedim ki
Ne yeni gelen sevgili sevgilidir
Ne de giden eski sevgili sevgilidir
İçten içe yakan seni içinde ki aşk ateşidir..

Remziye ÇELİK
11.07.03.50