rapsodik serenatgeçen.. okulun karşısında bi cafede kahvaltı yapıyoruz.. hava buz gibi.. içerideki klimaya ramen üşüyoruz kapıya 80 yaşlarında bi dede geldi.. içeri girmedi.. elinde eski kirli bi çuval.. ölece bekledi.. sonra garsonlardan biri bi tane simit verdi eline.. dede kapının kenarına çekildi.. belli ki soğuktan hissizleşmiş olan ellerile paketi açmaya çalışyı epey vakit.. sonra ağzına götürdü simidi.. arkadaşlarım neden ağladığıma bi mana veremediler.. dedeyi görüp kafalarını çevirdiler sadece.. cafedeki çoğu insan da farketmemişti zaten onun varlığını.. "seni gözyaşlarından öpmeliyim o hep buğulu bakışlarından o yağmaya hep hazır yağmurlarından.." |
Sevgiyle kalın...