aşk söz konusu olunca, eli ayağı karışıyor insanın.cümleler, tümceler, denemeler, notlar vb. george sand'i düşündüm biraz.yanılgıları, hayal kırıklıklarını, mutlak suretle bizi içine alan nitelikleri.insan hep mi taraflı oluyor aşka karşı diye de iç geçirmeden edemedim.

Saygılarımla

Zaman sadece sözcüklerle sınırlanıyor, galiba...
.)

Güzeldi..

özlemişim, beğendim...

Anladım..

son noktadan önceki virgül gibi
düşlediklerim
satırların içine yerleştirdim
o gülüşlerin
hatırımda kaldığın kadarsın
kalan yanların ise rüya

kocaman tebriklerimle....dostça ve şiirle :)

son'u falan boşvermeli. şiirin riyyasiyesi
öylenin dayanılmaz hafifliğinde.

"öyle.."
sonuna konan iki nokta ile birliikte ne tuhaf bir çaresizlik ve kabul etmişlik hissini veriyor karşısındakine.
somut birinci kelime anlamı bir benzetiş aslında öylenin.
"onun gibi olan ona benzeyen gibi".
mısra örgüsünde de "üzerinden çok zaman geçip yeniden başlamaya iskele atarsak,
birden başlamakla başlangıça aynılik- ekseninden yaslanabiliriz.

ama şirin asıl sesindeki çaresizliği, kasveti yakalamak önemli.
belki abartıyorum, belki öylesine okuyup geçebileceğin şiirlerden.
ama bir anlam temeline inanma ihtiyacın varsa bir öylesinelikten,
öyle okuyup gidemiyorsun işte.

biz kavramaları... farketmeyişleri ittikçe, öylenin elleri hep nasır imitasyon
daha sırada keşke var, belki var.

öylenin nasırlarına neşter vur
hep böyle.

eyvallah!..

öyle böyle

ama şiirdi
okuduğum.

Saygımla.